Πόλεμος στο Ισραήλ: «Φέρτε τους σπίτι, ζούμε σε έναν διαρκή εφιάλτη». Από την Αθήνα, οι συγγενείς ομήρων της Χαμάς που απήχθησαν στο Ισραήλ το «Μαύρο Σάββατο» της 7ης Οκτωβρίου, στέλνουν μήνυμα αγωνίας. Στόχος τους να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη για τον συνεχιζόμενο εφιάλτη τους.
Εικονολήπτης: Χάρης Γκίκας
Ένας μήνας συμπληρώνεται αύριο (7.11) από τη συντονισμένη επίθεση της Χαμάς σε ισραηλινούς στόχους και τα αιματηρά αντίποινα που ακολούθησαν στη Γάζα. Συγγενείς ομήρων ταξίδεψαν στην Ελλάδα για να μοιραστούν το δράμα τους και να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη για την τρομακτική αγωνία που βιώνουν οι οικογένειες 242 ανθρώπων. Μοναδική τους ελπίδα να επιστρέψουν σώοι όλοι οι απαχθέντες και ευχή τους οι δύο λαοί, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι να ζήσουν κάποτε ειρηνικά, όπως λένε με νηφαλιότητα ακόμη και αυτές τις ώρες της ανείπωτης αγωνίας.
Κατά τα διάρκεια συνέντευξης Τύπου σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, με στόχο τη διεθνοποίηση του θέματος και την ενημέρωση της κοινής γνώμης στην Ελλάδα, οι συγγενείς των ομήρων υπογράμμισαν ότι θα έκαναν τα πάντα για να γυρίσουν σπίτι οι αγαπημένοι τους. «Θα υπογράφαμε ακόμη και συμφωνία με τον διάβολο» λένε χαρακτηριστικά.
Το λόγο πήρε αρχικά ο 26χρονος Ιλάι Νταβίντ, αδερφός του 22χρονου Εβιατάρ Νταβίντ, ο οποίος απήχθη ενώ βρισκόταν στο φεστιβάλ μουσικής, κοντά στα σύνορα της Γάζας. Ο αδερφός του λέει, υπεύθυνος βάρδιας σε μία καφετέρια, λατρεύει τη μουσική και μαζεύει χρήματα για να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. «Είναι κάτι σαν…ψυχολόγος της παρέας για τους φίλους του, είναι απίστευτα υπομονετικός, ακούει τους άλλου και προσφέρει συμβουλές. Ένας εκπληκτικός αδερφός και γιος»
Το προηγούμενο βράδυ από την «11η Σεπτεμβρίου» του Ισραήλ, η οικογένεια είχε συγκεντρωθεί για ένα οικογενειακό δείπνο και ο Εβιάταρ ήταν τόσο ενθουσιασμένος για το υπαίθριο πάρτι που δεν άγγιξε καν το φαγητό του. Το πρωί της 7ης Οκτωβρίου ξύπνησαν στις 6μιση το πρωί από τον ήχο σειρήνων, κάτι αρκετά συνηθισμένο στο Ισραήλ και έτρεξαν στο καταφύγιο. «Η μητέρα μου έστειλε μήνυμα στον αδερφό μου και εκείνος απάντησε ότι πήγαινε προς το αυτοκίνητο, μετά το φεστιβάλ. Μία ώρα μετά ξύπνησα από το υστερικό κλάμα αγωνίας της» λέει.